Dikiş makinesi, çeşitli tekstil ürünlerini dikmek için kullanılan bir makinedir. İlk dikiş makinesi Fransız Barthelemy Thimonnier tarafından 1830 yılında icat edilmiştir.Elbise ya da çamaşır dikimine yarayan makine. 18. yüzyılın ortalara doğru bulunmuştur. Fakat 1846 yılında ABD’li Elias Howe’un iki iplik kullanmaya ve kumaşın altında bir ilmik meydana getirmeye elverişli olan masuralı makineyi bulması ile gelişmiş John Baohelder, Ailen Winslow ve İsa Singer’in dikiş makinesinde yaptıkları çeşitli buluşlarla dünyada en çok gelişen ve pratikleşen makinelerden biri olmuştur.

Dikiş makinesi, birçok kısımlarda meydana gelmiştir. Esası, üstten bir iğneyle dikilecek şeyin altına geçen ipliği, orada ikinci bir iplik halkadan geçirdikten sonra geri çekmek ve böylece dikişe çok çabuk bir şekilde devam etmektir.
Elle işleyen dikiş makinesi olduğu gibi, ayakla, elektrikle çalışan dikiş makineleri de vardır. Bu arada, elbise ve çamaşır dikmekten başka nakış yapmaya, kundura vb. şeyler dikmeye yarayan makineler vardır.

Bu bölümde geçmişten günümüze monitör, bilgisayar kasası, yazıcılar, bilgisayar aksesuarları, faks makineleri ve fotokopi makineleri sergilenmektedir. Bu teknolojinin tarihi 4 nesilde incelenebilir. Yıllara göre kısa tarihçesi;Birinci Nesil (1951-1959)

1951: Mauchly ve Eckert UNIVAC’ı inşa etti, iş veri işleme uygulamaları için özel olarak tasarlanmıştı.Ticari olarak satılan ilk bilgisayar oldu.

1950: Dr. Grace Murray Hopper, UNIVAC için derleyici geliştirdi.

1957: Programlama dili FORTRAN (Formula Translator) John Backus (bir IBM mühendisi) tarafından tasarlandı.

1959: Jack St. Clair Kilby ve Texas Instruments Robert Noyce minik transistörlerden oluşan ilk entegre çipi inşa etti. Çip baskı devre üzerindeki yollardan ve bunlara bağlı transistörlerden oluşmaktaydı.

İkinci Nesil (1959-1965)

1960: Entegre transistörler kullanılmak üzere IBM System/360 serisi tasarladı.

1961: Dr. Hopper COBOL (Common Business Oriented Language) programlama dilini geliştirdi.

1963: Ken Olsen, DEC’in kurucusu, PDP-I isminde ilk mini bilgisayarı inşa etti.

1965: Dr. Thomas Kurtz ve Dr. John Kemeny tarafından geliştirilen BASIC (Beginner’s All-Purpose Symbolic Instruction Code) programlama dili tanıtıldı.

BİLGİSAYAR TEKNOLOJİLERİ

Bu bölümde geçmişten günümüze monitör, bilgisayar kasası, yazıcılar, bilgisayar aksesuarları, faks makineleri ve fotokopi makineleri sergilenmektedir. Bu teknolojinin tarihi 4 nesilde incelenebilir. Yıllara göre kısa tarihçesi;
Üçüncü Nesil (1965-1971)

1969: İlk defa internet başladı. İnternet iki bilgisayarın birbiri ile iletişim kurması amacıyla oluşturulmuştu.

1970: Dr. Ted Hoff, ünlü Intel 4004 mikroişlemcisini üretti.

1971: Intel bir seferde dört bit işlem yapabilen bir işlemci tanıttı. Ayrıca kendi aritmetik mantık ünitesini kullanabilen PASCAL programlama dili ile beraber sunuldu.

Dördüncü Nesil (1971- ?)

1975: ilk mikrobilgisayar, Mikro Enstrümantasyon ve Telemetri Sistemleri (MITS) tarafından üretilen Altair 8800 oldu. Bilgisayar, “mikrobilgisayar babası” kabul edildi.

1976: Apple Computer, Inc Steven Jobs ve Stephen Wozniak tarafından kuruldu.

1977: Jobs ve Wozniak Apple II Mikrobilgisayar’ ı inşa etti.

1980-81: Bill Gates, MS-DOS işletim sistemini üretti.

1981: IBM PC, 16-bit mikroişlemci ile tanıtıldı.

1983: Time dergisi, bilgisayarı “Yılın Makinası” seçti.

1984: Apple, kullanımı kolay hale benzersiz bir grafik arayüz dahil Macintosh bilgisayar tanıttı. Aynı yıl IBM, 286-AT yayınladı.

1985: UNICOS, ilk 64-bit işletim sistemi olan Unix’i tanıttı.

1986: Compaq DeskPro 386 bilgisayar, 80036 mikroişlemcisiyle birlikte satışa sunuldu.

1987: IBM OS / 2 işletim sistemi teknolojisini duyurdu.

1988: Zararsız bir soulcan internet ağına girdi. Binlerce bilgisayar bundan etkilendir.

1989: Intel 486 dünyanın ilk 1.000.000 transistörlü mikroişlemcisi oldu.

1993: Çevre Koruma Ajansı (EPA) tarafından onaylanan Energy Star programı, bilgisayar üreticilerine teşvik edildi.

1998: Arama motoru devi Google, bir evin garajında kuruldu.

2000: IBM, POWER4 ismindeki ilk çok çekirdekli işlemciyi üretti.

Marangozluk, ağaç işleme zanaatıdır. Ağacın doğal hâliyle ya da makinelerce işlenmiş haliyle alınıp, kesme, biçme, zımparalama gibi işlemlerden geçirilerek nesnelerin ortaya çıkartılması işidir. Bu işi yapanlara marangoz denir. Ahşap malzemeleri, isteğe göre işleyerek ve şekillendirerek, binalarda gerekli yerlere yerleştiren veya ahşap eşya yapan kişilere de ‘dülger’ denir.Tahta (ya da ahşap) bol bulunup ko­lay işlendiğinden, marangozluk çok eski bir meslektir. Bu meslekte en çok kullanılan ağaç türleri reçineli ağaç­lar (köknar, ladin, yalı çamı, san çam, melez ve sedir), yapraklı ağaçlar (me­şe, kayın, ceviz ve kavak) ve egzotik ağaçlardır (iroko, tek, maun ve pele­senk).

Bu keresteler bir havalandırma ve nemlendirme sistemi aracılığıyla, dışarda kullanılacak ağaçlar için % 15-20 arasında, içerde kullanıla­caklar içinse % 8-13 arasında optimal bir nem oranına erişmek üzere kuru­tulmalıdır (açık havada ya da kurut­ma fırınlarında).
Ahşap gereç, çeşitli makine ve takım­lardan yararlanılarak işlenir. Takım­lar arasında marangoz tezgâhı ve do­natımı (tırnak, kurtağzı, baskı), teste­re kılavuzu, çekül, çizecek, delme ve oyma takımları (düz ağızlı ve oluklu ıskarpela, el matkabı), yüzey işleme ta­kımları (rende, el planyası, kordon rendesi, testere), çekiçler ve çeşitli törpüler; makineler arasında da planya makinesi, kalınlık makinesi, şerit testere makinesi, dekupaj makinesi, alt-freze makinesi, üst-freze makine­si, cila ve perdah makinesi, vb. sayı­labilir.
Birleşik tipteki makinelerde farklı işlemler birbiri ardından yeri­ne getirilebilir. Ayrıca, meslekten ma­rangoz olmayanların kullandığı ve üs­tüne testere, matkap, perdah gibi çe­şitli aletlerin takılabileceği bir motor blokundan oluşan makineler de var­dır. Marangozların makine­leri, testere tozunu ve talaşları eme­cek biçimde (emme donanımı) hazır­landıkları gibi, ayrıca testere şeridi kılıfı, koruyucu kapak ve gözlük gibi işçinin can güvenliğini sağlayan ekler­le de donatılmışlardır.

Haberleşme konusunda en önemli icatlardan birisi 1799 yılında Alessandro Volta’nın bataryayı üretmesi oldu.Bununla birlite yeni cihazların yapımı konusunda önemli bir adım atıldı ve 1837 ‘de Samuel Morse telgrafı buldu ve duyurdu.

Mayıs 1844’ de çalışmaya başlayan ilk telgraf hattı Washington ve Baltimore arasındaydı.Ve bu telgraflarda Morse alfabesi olarak bilinen nokta ve çizgilerden oluşan bir allfabe kullanılıyordu.

1875 yılında Emile Baudot telgraf için bir kod geliştirdi,bu kod sayesinde Morse Alfabesi yerine artık İngiliz Alfabesi kullanılabilecekti.Telgraf konusundaki en büyük kilometre taşı 1858 yılında Amerika’yı Avrupa’ya bağlayan transatlantik kablosu oldu.

Telefon 1870’lerde Alexander Graham Bell tarafından icat edildi ve Graham Bell 1876’da patentini alarak 1877’de Bell Telephone Company ‘i kurdu.İlk başlarda kısa mesafelerde yapılabilen telefon görüşmeleri triode amplifier ‘ın Lee De Forest tarafından 1906 da bulunması ile 1915’den itibaren kıtalararası telefon görüşmelerine başlandı.

II. Dünya Savaşı sırasında transatlatik kabloları kesildi ve 1953’e kadar düzeltilmedi.1953’den sonra tekrar Amerika ve Avrupa arasındaki bağlantı sağlandı.Son 30 yıldır ise bakır kabloların yerini fiberoptik kablolar almaya başladı.

Kablosuz Haberlşemenin ilk adımları ise 1820’lerde Oersted, Faraday, Maxwell, Gauss ve Hertz tarafından atılmıştır.Önce Oersted elektrik akımın bir manyetik alan yarattığını göstermiş, Faraday da magnetic alanda değişimlerin elektrik alan ve manyetik bir akım yarattığını ortaya koymuştur. 1865 yılında Maxwell elektromagnetik alanın oluşumunu tahmin etmiş ve ana teoriyi fomüle etmiştir.1877 ise Maxwell’in teorisi Hertz tarafından kanıtlanmıştır.1895 yılında Marconi radio sinyallerini 2 km mesafeye iletmeyi başarmıştır,1901’de ise Cornwall’da (İngiltere) 1700 mil uzağa radyo sinyallerini yollamıştır.